Nawet 80 proc. sklepów internetowych, stron internetowych i reklam zawiera informacje o wpływie produktów na środowisko – wynika z danych KE. Jednocześnie, jak pokazują badania UE, ponad połowa deklaracji środowiskowych jest niepełnych albo wprowadzających w błąd, co może stanowić przykład greenwashingu – praktyki polegającej na tworzeniu fałszywego wizerunku ekologicznego. Aby ograniczyć to zjawisko, konieczne jest wprowadzenie i skuteczne egzekwowanie przepisów, nie tylko na poziomie krajowym, ale i unijnym. Takie narzędzia pojawią się najpewniej już w przyszłym roku.
– Co do zasady, kiedy mówimy o greenwashingu, mamy na myśli praktyki wprowadzania najczęściej konsumentów w błąd. To oczywiście nieuczciwe praktyki rynkowe, które nie powinny być stosowane, których biznes w ogóle nie powinien wdrażać w ramach swoich działalności. Niestety jest to dosyć powszechne zjawisko, ponieważ spotkało się z nim aż 56 proc. konsumentów na terenie Unii Europejskiej – wskazuje w rozmowie z agencją Newseria Magda Biernat-Kopczyńska, kierowniczka ds. regulacji w Rekopol Organizacji Odzysku Opakowań.
Coraz bardziej świadomi konsumenci zwracają uwagę na ekologiczne działania producentów, którzy deklarują działalność prośrodowiskową. „T-shirt z butelek PET pochodzących z recyklingu”, „zrekompensowane emisje z wysyłki”, „opakowanie wykonane w 30 proc. z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu” lub „krem z filtrem przeciwsłonecznym przyjaznym dla oceanu” – to hasła, które przyciągają klientów i budują pozytywne skojarzenia z marką. Nie zawsze są jednak zgodne z prawdą. Unijne badania wskazują, że ponad połowa konsumentów spotkała się z wprowadzającymi w błąd oświadczeniami ekologicznymi, a 42 proc. ekodeklaracji w reklamach stanowi przykład greenwashingu.
– Przykładem greenwashingu w opakowaniach może być na przykład twierdzenie, że opakowania w ciemnych kolorach z naklejoną błyszczącą etykietą są zdatne w 100% do recyklingu. Podczas gdy takie opakowanie najpewniej nie zostanie prawidłowo rozpoznane przez sortery na sortowni, wobec czego nie będzie możliwości przekierowania go realnie do recyklingu. Innym przykładem jest deklaracja, że 55 proc. opakowania pochodzi z recyklingu. Nasuwają się wątpliwości, czy to recykling pokonsumencki, czy poindustrialny, w jaki sposób zostało wyliczone to 55 proc., ale też czy dotyczy to całego opakowania, czyli korpusu, korka i etykiety, czy wyłącznie korpusu – wskazuje Magda Biernat-Kopczyńska.
Obecnie konsumenci w żaden sposób nie mogą zweryfikować, czy mimo deklaracji producenta opakowanie faktycznie zostało zgodnie z opisem wyprodukowane w całości z materiału pochodzącego z recyklingu. Problematyczne są hasła takie jak „nadaje się do recyklingu”, ponieważ do końca nie wiadomo, co ono dokładnie oznacza.
– W Polsce nie mamy jeszcze w prawie legalnej definicji pojęcia greenwashingu, natomiast nie oznacza to, że te trzy ustawy nie chronią konsumentów, nie realizują zadań zwalczania nieuczciwych praktyk rynkowych – ocenia Magda Biernat-Kopczyńska. Źródło: Newseria
